อาร์เรย์ เป็นแบบหนึ่งของโครงสร้างที่เรียกว่า Linear List ซึ่งมีจำนวนรายการ ( Element) จำกัด และข้อมูลที่เก็บอยู่ในอาร์เรย์แต่ละช่องจะต้องเป็นข้อมูลชนิดเดียวกัน อยู่ภายใต้ตัวแปรชื่อเดียวกัน โดยขนาดของแต่ละช่องต้องเท่ากันหมด การอ้างถึงข้อมูลในแต่ละช่องของของอาร์เรย์ ต้องอาศัยตัวห้อย Subscript เช่น กำหนดให้ Array A มีขนาด 100 รายการ A[5] จะหมายถึง ค่าของอาร์เรย์ตำแหน่งที่ 5 ในอาร์เรย์นั้น ซึ่ง Subscript ก็คือ เลข 5 จำนวน Subscript ที่ต้องการใช้เวลาเรียกใช้ค่าใน Array เรียกว่า มิติ ไดเมนชั่น ( Dimention) ของ Array นั้น
การสร้าง Array ขึ้นมาใช้งานนั้น ต้องคำนึงถึง
1. ชื่อของ Array
2. ขนาดของ Array แต่ละช่อง และมิติของ Array
3. ค่าสูงสุด ( Upper Bound) และค่าต่ำสุด (Lower Bound) ในแต่ละมิติ
ARRAY 1 มิติ คือ Array ที่มีลักษณะเป็นตารางแถวเดียว Array 1 มิติ จะมีลักษณะโดยทั่วไปดังนี้
A(L:U)
A: ชื่อของArray
L: ค่าต่ำสุด (Lower Bound )
U: ค่าสูงสุด (Upper Bound )
หมายเหตุ ในภาษาซี ช่องแรกของอาร์เรย์จะเริ่มจาก 0
ค่า subscript ที่ใช้อ้างอิงถึงสมาชิก จะต้องมีค่ามากกว่า หรือเท่ากับขอบเขตล่าง และน้อยกว่าหรือเท่ากับขอบเขตบน
lower bound ≤ subscript ≤ upper bound
ขนาดของ index แต่ละตัว ของ Array หาได้จาก
ขนาดของ subscript = upper bound – lower bound + 1
อาร์เรย์ 2 มิติ
อาร์เรย์ 2 มิติ คือ อาร์เรย์ที่มีลักษณะที่เป็นตารางที่มี 2 ด้าน คือ ทางด้านแนวนอน ( ROW) และแนวตั้ง ( COLUMN) มีจำนวนช่องเท่ากับ จำนวนช่องทางด้านแนวนอน ( ROW) คูณกับจำนวนช่องทางด้านแนวตั้ง ( COLUMN) การอ้างถึง Array 2 มิติ ต้องใช้ Subscript 2 ตัว คือ ROW และ COLUMN การกำหนดอาร์เรย์ 2 มิติทำได้โดย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น